"jeśli strach jest jednym z najbardziej ludzkich odczuć, to chyba nigdy nie byłam bardziej człowiekiem. boję się. boję się, że tak już będzie zawsze, że ta mała, smutna dziewczynka z wygłodniałym sercem będzie z czasem coraz mniejsza i smutniejsza, coraz słabsza.nie wiem już co gorsze. ten paromiesięczny bezwład czy ten kilkutygodniowy rozpieprz.
mogłabym opisywać jego oczy na tysiąc sposobów. to, jak się uśmiechał, jak robiły mu się dołeczki w policzkach, jak miał dreszcze, jak gestykulował, gdy był zły.mogłabym opisać jak smakuje bezradność, gdy leży się obok człowieka, którego się pragnie tak mocno, jak nigdy nikogo wcześniej i nie można go dotknąć. jak boli uśmiech, jak męczy kilka słów, wypowiedzianych pomiędzy jednym papierosem, a drugim. mogłabym. ale chyba nie powinnam."